Աշխատանքային օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 2-րդ կետով նախատեսված հիմքով աշխատանքային պայմանագիրը լուծվելու դեպքում գործատուն աշխատողին վճարում է արձակման նպաստ՝ նրա մեկ ամսվա միջին աշխատավարձի չափով:
Աշխատանքային պայմանագիրը լուծվելու դեպքում գործատուն պարտավոր է աշխատողի հետ կատարել լրիվ վերջնահաշվարկ աշխատանքային պայմանագրի լուծման օրը, օրենքով կամ գործատուի և աշխատողի համաձայնությամբ վերջնահաշվարկի այլ կարգ նախատեսված չէ:
Լիա
Հյուր
5 տարի առաջ
Այդ հիմքով աշխատանքային պայմանագրի լուծման դեպքում գործատուն պետք է ոչ ուշ, քան 2 ամիս առաջ ծանուցի աշխատողին, հետո վերջնահաշվարկ անի և վճարի արձակման նպաստ՝ համաձայն ՀՀ ԱՕ 129-րդ հոդվածի:
Եթե խոսքը վերաբերում է վերջնահաշվարկի հաշվարկին, ապա նշանակություն չունի, թե անձը ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի որ կետով է ազատվել, վերջնահաշվարկի համար առկա է միայն մեկ կետ, որը իրենից ներկայացնում է չօգտագործված արձակուրդի հատուցում:
Աշխատանքային օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 2-րդ կետով նախատեսված հիմքով աշխատանքային պայմանագիրը լուծվելու դեպքում գործատուն աշխատողին վճարում է արձակման նպաստ՝ նրա մեկ ամսվա միջին աշխատավարձի չափով:
Աշխատանքային պայմանագիրը լուծվելու դեպքում գործատուն պարտավոր է աշխատողի հետ կատարել լրիվ վերջնահաշվարկ աշխատանքային պայմանագրի լուծման օրը, օրենքով կամ գործատուի և աշխատողի համաձայնությամբ վերջնահաշվարկի այլ կարգ նախատեսված չէ:
Այդ հիմքով աշխատանքային պայմանագրի լուծման դեպքում գործատուն պետք է ոչ ուշ, քան 2 ամիս առաջ ծանուցի աշխատողին, հետո վերջնահաշվարկ անի և վճարի արձակման նպաստ՝ համաձայն ՀՀ ԱՕ 129-րդ հոդվածի:
Եթե խոսքը վերաբերում է վերջնահաշվարկի հաշվարկին, ապա նշանակություն չունի, թե անձը ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի որ կետով է ազատվել, վերջնահաշվարկի համար առկա է միայն մեկ կետ, որը իրենից ներկայացնում է չօգտագործված արձակուրդի հատուցում: